นิทานอีสป กระต่ายกับเต่า

กระต่ายตัวหนึ่งดูถูกในความคลานได้ช้าต้วมเตี้ยมของเต่า จึงได้ท้าทายให้เต่าวิ่งแข่งกับตน

“ข้าจะชนะการแข่งขัน แม้ว่าเจ้าจะวิ่งได้เร็วกว่าข้าก็ตาม”

เต่ากล่าวกับกระต่าย

แล้วกระต่ายก็ตอบว่า

“ข้ารู้…เจ้าดีแต่พูด แล้วเราจะได้รู้ว่าใครเร็วกว่ากัน”

เจ้าเต่าถาม…

“ใครจะเป็นผู้ตัดสินและเป็นผู้ให้รางวัลแก่คนชนะล่ะ?”

เจ้ากระต่ายตอบ…

“เจ้าสุนัขจิ้งจอกมีความยุติธรรมและฉลาด ขอให้เขาเป็นผู้ตัดสินให้เถอะ”

เมื่อเจ้าจิ้งจอกให้สัญญาณออกตัว เจ้ากระต่ายและเต่าก็พากันวิ่ง

เจ้ากระต่ายวิ่งห่างจากเจ้าเต่าไปไกลแล้ว

แต่เจ้าเต่ายังคงพยายามเดินต่อไปโดยไม่ยอมแพ้ เพื่อที่จะเอาชนะเจ้ากระต่ายให้ได้

เจ้ากระต่ายนั้นมั่นใจในตนเองว่าฝีเท้าดีกว่าเจ้าเต่า ระหว่างทางเมื่อเขาเจอต้นไม้ใหญ่ เขาจึงนอนพักลงที่ใต้ต้นไม้

เมื่อเวลาผ่านไป เจ้ากระต่ายก็ได้ตื่นขึ้นมา

“โอ้ ข้าเผลอหลับไปสักพักหรือนี่ แต่ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่าเจ้าเต่าน่าจะยังไม่ถึงไหนแน่ๆ”

หลังจากเจ้ากระต่ายได้หาวออกมาและยืดเส้นยืดสาย เขาก็เริ่มต้นวิ่งไปยังจุดเส้นชัยอีกครั้ง

“โอเค ใกล้ถึงเส้นชัยแล้ว…”

“โอ้ไม่นะ! ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม!”

เจ้ากระต่ายคิดว่าเขาจะชนะการแข่งขันนี้ แต่ความเป็นจริงแล้วเจ้าเต่าได้ไปถึงเส้นชัยก่อน จึงชนะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว