นิทานอีสป เทพารักษ์กับคนตัดไม้

กาลครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งกำลังตัดต้นไม้ริมแม่น้ำ

วันหนึ่งเขาบังเอิญทำขวานหล่นลงไปในแม่น้ำ

เขาร่ำไห้กับการสูญเสียไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะถ้าไม่มีขวานเขาก็เลี้ยงตัวเองไม่ได้

ทันใดนั้นก็มีเทพารักษ์ปรากฏตัวขึ้นจากน้ำ และแสดงขวานทองคำเงางามให้เขาดู

เทพารักษ์ ถาม

“นี่คือขวานของคุณใช่ไหม”

ชายคนนั้นตอบว่า

“ไม่…ไม่ใช่ของฉัน มันดีเกินไป”

จากนั้นเทพารักษ์ก็ยื่นขวานเงินให้เขาดูและถามว่า

“หรือว่าขวานเงินนี้”

“ไม่ ของฉันไม่สวยขนาดนั้น”

“อันนี้ใช่ไหม”

เทพารักษ์ถาม พร้อมแสดงขวานที่สกปรกและทรุดโทรม

“ใช่ อันนี้ ฉันดีใจมากที่คุณหามันมาให้ฉัน”

เขากล่าว

“คุณเป็นคนซื่อสัตย์”

เทพารักษ์ประทับใจในความซื่อสัตย์ของเขามาก จึงมอบทั้งขวานทองคำและเงินให้เขา

เมื่อชายคนนี้กลับบ้าน จึงเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังด้วยท่าทางดีใจมาก เพื่อนของเขาก็อิจฉามาก

เพื่อนของเขาก็พูดกับตัวเองว่า

“ฉันอาจจะได้ขวานทองคำมาเหมือนกันก็ได้”

เพื่อนของเขาเดินตรงไปที่แม่น้ำด้วยขวานสกปรกของตัวเอง

เมื่อเขามาถึงที่นั่น เขาโยนขวานของเขาลงในน้ำ

เขาทำอย่างนั้นโดยตั้งใจและแกล้งร้องไห้

เทพารักษ์ปรากฏตัวขึ้นจากน้ำอีกครั้ง และแสดงให้เขาเห็นขวานทองคำเงางาม

เทพารักษ์ถาม

“นี่คือขวานของคุณเหรอ”

เขาตอบว่า

“ใช่ ขวานทองคำนั่นเป็นของฉัน ฉันบังเอิญทำหล่นลงไปในน้ำ”

เทพารักษ์เหลือบมองชายคนนั้นด้วยความขุ่นเคืองและตะโกนว่า

“คุณเป็นคนโกหกที่โลภมาก!”

เทพารักษ์จึงกลับลงไปในน้ำ

ชายผู้ซึ่งเป็น “คนโกหกจอมโลภ” ที่ได้ทำขวานหายไปด้วยตนเอง ได้แต่โอดครวญอยู่ริมน้ำ