นิทานอีสป สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

นิทานอีสป สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา
นิทานอีสป

เนื้อเรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง ได้เสนอซุปถั่วในจานแบนให้กับนกกระสา

นกกระสา

“………”

มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง ได้เสนอซุปถั่วในจานแบนให้กับนกกระสา

สุนัขจิ้งจอกหัวเราะกับท่าทีของนกกระสาที่ดูจะรำคาญมัน

น้ำซุปมีน้ำมากจนไม่มีทางให้นกกระสาได้จิบด้วยปากที่ยาวและผอม

วันหนึ่ง นกกระสาได้เชิญสุนัขจิ้งจอกไปรับประทานอาหารค่ำและเสิร์ฟอาหารในขวดที่มีคอยาวและบาง

นกกระสาได้เชิญสุนัขจิ้งจอกไปรับประทานอาหารค่ำและเสิร์ฟอาหารในขวดที่มีคอยาวและบาง

แม้ว่านกกระสาจะกินมันในขวดอย่างง่ายดาย

แต่สุนัขจิ้งจอกไม่สามารถกินมันได้เพราะมันไม่สามารถใส่ปากของมันลงในขวดที่มีคอยาวบางได้

นกกระสาที่เอาคืนสุนัขจิ้งจอกได้สำเร็จ ก็หัวเราะเยาะสุนัขจิ้งจอกที่กำลังมีปัญหา

เปรียบดังเช่น

หากนักวิชาการหยิบยกเรื่องยากๆ มาพูดถึงในช่วงเวลาอาหาร คนธรรมดาคงเบื่อไม่รู้จะพูดอะไรเพื่อตอบโต้กลับ

ตรงกันข้ามถ้าคนธรรมดายกหัวข้อโง่ ๆ มาพูด นักวิชาการคงจะไม่เป็นที่พอใจ

ตรงกันข้ามถ้าคนธรรมดายกหัวข้อโง่ ๆ มาพูด นักวิชาการคงจะไม่เป็นที่พอใจ


คติสอนใจ เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

เรื่องนี้บอกเราว่า ถ้าคนที่มีตำแหน่งและฐานะต่างกันทานอาหารร่วมกันพวกเขาจะไม่สนุกเพลิดเพลิน มันคงจะดีกว่าเสมอถ้าได้ร่วมทานอาหารกับเพื่อนที่ดี

เรื่องนี้บอกเราว่า ถ้าคนที่มีตำแหน่งและฐานะต่างกันทานอาหารร่วมกันพวกเขาจะไม่สนุกเพลิดเพลิน มันคงจะดีกว่าเสมอถ้าได้ร่วมทานอาหารกับเพื่อนที่ดี


ดู นิทานอีสป เรื่องอื่น

คติสอนใจ นิทานอีสป ปลาทูน่ากับโลมา : เรื่องนี้บอกเราว่า เมื่อคนที่ทำให้เราไม่มีความสุข ก็ไม่มีความสุขเช่นเดียวกับเรา มันจะง่ายขึ้นเล็กน้อยที่เราจะอดทนต่อความทุกข์

คติสอนใจ นิทานอีสป ลากับหมาป่า : เรื่องนี้บอกเราว่า คนที่ลองทำอะไรที่เกินความสามารถ มีแนวโน้มที่จะทำผิดพลาด และในที่สุดก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก

คติสอนใจ นิทานอีสป กาดำกับหงส์ขาว : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ลักษณะโดยกำเนิดของเราจะไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าเราจะเปลี่ยนรูปแบบชีวิตของเราก็ตาม

คติสอนใจ นิทานอีสป แม่ไก่กับแมว : คนเจ้าเล่ห์ที่แสร้งเป็นคนดี คนฉลาดจะสามารถจับผิดได้ง่าย คนฉลาดสามารถจัดผิดสิ่งที่พวกเขา(คนเจ้าเล่ห์)กำลังทำอยู่ได้อย่างง่ายดาย

คติสอนใจ นิทานอีสป นายพรานกับชายคนหนึ่ง : เรื่องนี้บอกเราว่า มีคนจำนวนมากที่แสร้งทำเป็นเต็มใจที่จะยอมทิ้งข้าวของ เพื่อรักษาใบหน้าของตัวเองเมื่อถูกบังคับให้ทิ้งของไป


นิทานที่เกี่ยวข้อง